Als u dacht dat kinders die tanden krijgen, lastig zijn.... dan hebt u het mis. Want over een jaar of zes, vallen die tanden uit en dan pas zijn ze lastig. Niet alle kindertjes natuurlijk, maar drama queens zoals die van mij wel.
Ten eerste is er bloed bij elke tand die de kindermond verlaat, niet veel bloed, een beetje maar, maar bloed is bloed voor een drama queen. Als er bloed is, moet er gegild worden. Zo staat dat in de drama queen-bijbel.
En natuurlijk is dat ook lastig knabbelen. Ik geef dat kind respijt want echt, ik mag er niet aan denken dat elke keer ik in een appel bijt, mijn voortand 90° van richting verandert.
Maar toch is het altijd even zoeken naar mijn zen-ik tijdens een 'ik-wil-niet-meer-eten-want-dat-doet-pijn-crisis', zeker als die samenvallen met een ontbijt op maandagmorgen.
En dus bijt ik op mijn eigen tanden en snijd haar vlees en appels in slikklare stukken. Ik doe mijn ogen dicht als ik haar chips zie verkruimelen in de zetel en ik doe alsof het een feest is om 's morgens havermoutpap klaar te maken.
En ik vraag me af of iedereen sowieso zijn tanden verliest als ie oud is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten