Prijs

Joepie, ik heb een prijsje gewonnen dankzij cobra.be, met een foto van glaasjes en drank. Ik heb de foto 'ménage à trois' genoemd en nog tot 9 oktober hangt hij in het fotomuseum in Antwerpen. 

Daarna mag ik hem meenemen naar huis en zal ik een muurtje moeten bijbouwen om hem op te hangen. Of geef ik hem aan iemand die al een muurtje heeft en hem wil.

Kijk maar 

Banana

Over hoe een nieuw gezelschapsspel leidde tot het insturen van een spreuk bij de Bond zonder Naam.

Het kwam dus zo, S. zit voor haar werk regelmatig ergens in Afrika, in het dorp valt er ‘s avonds weinig te gebeuren. En zo kwam het dat S. haar avonden in Malawi vulde met het spelen van banagrams.

Na 6 maanden spelen ben je een geoefend speler en het spelletje werkt verslavend. Het spel kan je in België niet kopen, en dus wachtte S. weken op een banaan in een postpakketje.

Op een dag, toen we werden uitgenodigd voor een etentje werd tijdens het dessert de banaan trots op tafel gezet. En het moet gezegd het is een super leuk woordenspel. Ondertussen lieten al meer vriendinnen bananen uit London overvliegen.  We kunnen dus spreken van een microhype in het Gentse.

The games begonnen, … maar 6 maanden training veeg je niet zomaar van tafel. Er bleken een paar banagramcracks in the house. En dit werkt soms wat frustrerend voor de andere spelers, en frustraties doen al eens het slechtste in een mens naar boven komen.

Zoals…vals spelen, dat is dus perfect mogelijk met dit spel. Je kan zonder dat iemand het ziet de moeilijke Q’s en Ypsilonnen terug wegmoffelen…

Om snoodaards af te schrikken bedachten we op een avond een mooie spreuk:

Met vals spelen win je alleen maar vijanden.

We vonden deze spreuk zo goed gevonden, dat we ze prompt naar de Bond zonder Naam mailden.

Een beetje voor te lachen, maar ook een beetje voor echt.

De spreuk voldeed aan de criteria: ze was pittig, helder en kort. Maar helaas: iets te negatief volgens de directeur. De woorden  ‘vals spelen’ en ‘vijanden’, dat kon niet voor BZN.

Tja, we vinden ‘uilskuiken’ nu ook niet echt een koosnaampje.

Iemand een positief idee? We mochten immers blijven proberen van de directeur. 

We bedachten zelf al een alternatief:
 'Met foppertje spelen win je geen kameraden'

Naar het schijnt

Er is naar het schijnt een hele speciale kapper ergens in Gent, Sint-Amandsberg. De helft van mijn vriendinnenkring gaat er ondertussen, en niet toevallig is het ook de best gecoiffeerde helft.
De mens beheerst zijn stiel als geen ander. Maar naar het schijnt is het niet alleen dat, wat hem zo bijzonder maakt. Het is de manier waarop hij je aanspreekt met 'schat' en door je haar wrijft. En het is blijkbaar ook zijn lijf, want als zijn naam wordt uitgesproken komen niet veel later altijd de woorden 'schoonste vent van gent' en 'ongelooflijk sexy'  uit een vriendinnemond gerold.

Naar het schijnt is het ook de manier waarop hij je froufrou knipt en met zijn prachtige lijf voor je plaatsneemt.

Ik kan het niet bevestigen want ik heb hem nog nooit gezien... maar wel gebeld, deze middag.

Na het froufroudebacle kan ik wel een kappersverzetje gebruiken.

En ik meen het als ik zeg dat ook zijn stem heel sexy was.

Meer nieuws dus hierover na 4 oktober.

Valérie D.

Valérie Destrooper vierde gisteren haar 34e verjaardag, ze woont in Gent en is familie van de 'koekjes'. Ze is bijna drie jaar samen met Wouter. Ze verwachten eind oktober hun eerste kindje. Ze willen niet verklappen of het een meisje of een jongen wordt. Suggesties voor babynamen zijn nog steeds welkom. Valérie is freelance webdesigner. Neem hier zeker eens een kijkje.

Wat heb je altijd bij je? Een spiegeltje, een klein schminkske, papieren zakdoekjes.

Wat is jouw favoriete place to be? Het Gouden Hoofd / Dok Strand bij goed weer, ons eigen terras.

Wie is je favoriete one night stand? Russel Crowe vind ik wel sexy maar ik weet natuurlijk niet of hij ook een goede one night stand is.

Wat is je gemoedstoestand nu? Uitgeslapen, content.

Wat vond je het ‘sjiekste’ van de dag? Ben nog maar net wakker :-) Wakker worden en merken dat ik uitgeslapen ben dus.

Met wie wil je een gesprek uit de hemel? Ik zou alle mensen die ik ken die gestorven zijn nog wel eens willen spreken.

Waarvan heb je spijt? Niets speciaals, toch geen noemenswaardige feiten. Ik kan niet klagen met mijn leven zoals het nu loopt.

Wat was je beste beslissing ooit? Naar Gent verhuizen, daar een huis kopen.

Wanneer was je het gelukkigst? Nu denk ik soms dat ik echt gelukkig ben. Waarom niet? Ik ben gezond, heb een goed lief die ik graag zie, binnenkort een kindje, met mijn familie is alles ok en ik heb een paar hele goeie vriendinnen in de buurt.

Wat is je succesrecept? Hoofd niet laten hangen, blijf altijd jezelf.

Op wie lijk je het meest? Je vader of je moeder? Volgens mij ben ik echt een mix van de twee, hoewel sommigen zeggen dat ik qua uiterlijk nogal op mijn papa lijk. Karaktertrekjes heb ik van allebei merk ik.

Wat eet je ’s morgens? Speculoospasta!! Met crunchy stukjes!

Je krijgt 25000€ te besteden aan plastische chirurgie, wat zou je veranderen? Pff... Moet dat dan? Misschien permanent benen ontharen of zo maar dat is geen chirurgie hé. Niets dus, ik ben tevreden met hoe ik er uitzie.

Wat is je grootste miskoop? Verschillende schoenen en nog andere kwesties. Ik heb er echt al verschillende gekocht die ik nooit aandoe.

Wat zou je doen als je voor 1 dag een man was? Prutsen met mijn lijf :-) En bij andere mannen gaan staan, en eens horen hoe die écht doen zonder vrouwen in de buurt.

Wie/wat geeft je stress/ergernis? Mannelijke hormoonhuishoudens geven mij soms stress.

Wie doet het huishouden? Meestal ik.

Welke goeie doelen steun je? Artsen Zonder Grenzen, en als er een hele erge ramp gebeurt stort ik meestal ook, zoals nu de honger in Afrika.

Wat vind je een interessante eigenschap aan jezelf? Dat ik dikwijls nogal rustig blijf in allerlei situaties (hoewel sommigen daar misschien anders over denken), dat ik soms mensen wel goed kan inschatten.

Wanneer heb je het laatst gehuild? Ik ween bijna nooit, maar toevallig vorig weekend wel want ik had ruzie met mijn lief, en zwanger zijn zal er misschien ook wel iets mee te maken hebben. Hoewel ik niet zoveel last heb van mijn hormonen of zo.

Waar zou je wonen als België morgen niet meer bestaat? Goh... Ik zou alleszins bij mijn familie en beste vrienden in de buurt willen wonen. Ik heb in elk geval nooit de behoefte gehad om België te verlaten, ik voel mij hier goed.

Wat vraag je je soms af? Wat er zo allemaal in de wereld gebeurt waar wij niets over weten, hoe je leven soms helemaal anders had kunnen lopen door kleine toevalligheden, wat voor iemand ik zou geweest zijn moest ik in een andere omgeving geboren zijn...

Waarin geloof je? In het feit dat geluk een keuze is.

Wat bewonder je in een man? Dat de meesten de dingen niet te ingewikkeld maken, en rechtuit zijn.

Wat bewonder je in een vrouw? Wij zijn dikwijls mooier, en we regelen de dingen goed.

Voor welk (jeugd)idool schaam je je? Voor Madonna schaam ik mij niet.

Waaraan ben je verslaafd? Nu ik niet meer mag roken of drinken kan ik al met zekerheid zeggen dat ik daar niet aan verslaafd ben, al mis ik het soms wel. Nagelbijten, dat heb ik nog altijd niet afgeleerd, ik doe het al jaren. Daar wil ik wel graag vanaf.

Beloning

Ik zit hier met een big smile voor mijn computer vanavond, om de simpele reden dat ik morgen schoenen ga kopen. Neen, het is eerder: ik MAG schoenen kopen. Want ik geef toe, het is niet dat ik bij het kopen van een paar nieuwe schoenen denk: "Hmm, ik heb nu 23 paar, maar ik wil er 24 paar, dus ik ga morgen shoppen". En al helemaal niet: "Oei, die  schoen is versleten dus ik moet morgen wel nieuwe kopen anders moet ik op mijn blote voeten naar het werk". Neen, ik VERDIEN schoenen. Ik ben redelijk plichtbewust, dus ik verdien quasi alles. Ik verdien een avondje in de zetel zitten en naar tv staren en ik verdien een glas wijn en af en toe verdien ik een gin - tonic.

Maar morgen verdien ik een (duur) paar schoenen. Reden hiervoor is dat ik enorm veel gewerkt hebt de laatste weken. Zoveel dat ik 's avonds om elf uur nog projectvoorstellen zat uit te schrijven. Zoveel dat ik bijna lastig werd toen mijn kinderen, pas in hun bed beseften dat ze nog pipi moesten doen en ik dus mijn avondlijke werkflow moest onderbreken om die kinderblaasjes te ledigen.

Bovendien werd ik geplaagd door ambetantigheden en zottigheden. Zo van het soort waar je overdag mee overweg kan en zelfs mee kunt lachen, maar die van zodra je in je bed ligt je kop vullen en je de hele nacht uit je slaap houden.

Die zottigheden zijn nog niet helemaal weg, maar het werk wel en dus wordt morgen een dag om naar uit te kijken. Bovendien weet ik al welke ik ga kopen. Lelijke schoenen kopen dat doe je geen drie keer. Er is over gewikt en gewogen... ja zelfs een half uurtje over wakker gelegen.

Mad Man

Mad Man won alweer een Emmy award voor de beste serie.

Wel ik ben ook verslaafd. Beetje raar eigenlijk aangezien er bitter weinig gebeurt in deze serie. Behalve dan:

-       Iedereen is een kettingroker

-       Ze hebben allemaal een serieus drankprobleem

-       Ze werken niet, maar vergaderen veel

-       Ze doen nooit variapuntjes op het einde van een vergadering

-       Ze gaan midden in een gesprek vaak gewoon weg

-       Mannen gaan vreemd aan de lopende band

-       Depressieve onbegrepen huisvrouwen gaan ook vreemd maar iets minder frequent

-       …

Ik blijf dus kijken, ik zit aan het begin van seizoen 4 (Betty ontdekte net de geheime schuif van haar husband), maar ik weet niet goed waarom ik blijf kijken eigenlijk…

De nostalgie, de mooie kleedjes?

Misschien omdat ik diep van binnen Joan Holloway wil zijn?

Joans husband: ‘I don’t want to argue about this.’

Joan: ‘Well stop talking.'

How cool is she?!

Ik heb mezelf hier gemadmand (zie prentje, ik sta naast Don Draper, natuurlijk).

Rood

Morgen is het Dress Red dag. De rode jurk is een internationaal symbool van de strijd tegen hart- en vaatziekten. Hart- en vaatziekten zijn namelijk doodsoorzaak nummer 1 bij vrouwen, terwijl onderzoek vooral bij mannen wordt gedaan.

Ook al is het de internationale dag..., ik heb er enkel via onze noorderburen van gehoord.

Maar die Nederlanders, die hebben nog meer goeie ideeën, de fotokabien bijvoorbeeld. 

Midden in de week gaan werken in een rood kleed, is misschien een klein beetje over the top, maar een rode schoen... altijd prijs. Al weet ik nog niet goed welke het worden.

Zon gevraagd

Het zou een beetje gelijk win-for-life zijn vanaf september. Althans dat dacht ik, toen ik de pijn van de eerste schooldag wilde verzachten met de gedachte dat er vanaf nu geen crèche meer moest betaald worden. Want wij spendeerden nogal wat centen aan die crèche, wij vonden werken immers zo leuk en de kindjes de crèche zo fijn dat er meestal vijf werkdagen op vijf beroep op werd gedaan. Maar dat zorgde nogal eens voor pijnlijke momenten zo op het einde van de maand. Pijnlijk als enkel kunnen dromen van nieuwe schoenen en niet kunnen kopen of pijnlijk als 'saldo ontoereikend' te lezen krijgen op het betaalbakje van de colruytkassa met een volle kar naast je.

En zo werd februari mijn favoriete maand, want die telde aanzienlijk minder dure dagen en dan kon er al eens zot gedaan worden.

Maar we wisten natuurlijk dat aan de crèchetijd een eind zou komen en stiekem droomde ik er al van om mijn maandelijks shopbudget drastisch te verhogen of de kuisvrouwfrequentie te verdubbelen. Maar gelukkig heb ik op dergelijke momenten een lief. Een rationeel lief met heel veel verstand die met nog een beter idee op de proppen kwam... een zonneboiler. Op deze manier zouden we goedkoper kunnen douchen, natuurlijk. Als dat geen investering was.

Zucht, daar ging mijn win-for-life-gevoel. En wil die verdomde zon alstublieft wat gaan schijnen nu.

Flatscreen

Mijn tv is kapot, hij is al eigenlijk een maand kapot en nu komt het moment waarop ik een nieuwe wil. Een flatscreen, dat komt hier niet binnen, ik vind dat lelijk en dat past niet in de tv-kast. En dus zeul ik rommelmarkten en kringloopwinkels af, want een gewone tv dat maken ze niet meer. Maar ik heb blijkbaar geen chance.

Ik zou ook naar het containerpark kunnen gaan, want naar het schijnt staat dat daar vol met schattige televisietjes die door hun ondankbare eigenaars werden ingeruild voor zo een flatding. Maar dat mag niet, iets uit het containerpark meepikken, naar het schijnt is dat strafbaar. Het is ook niet zo gemakkelijk om ongemerkt een teevee in je zakken te steken als je je glas wegbrengt.

Eigenlijk heb ik hem nog niet gemist die teevee. Behalve toen Paul Breyne dat akkefietje van die pedofiele bisschop even vergeten was en ervan overtuigd was dat het 'Goddelijke monster' de nieuwe schande van West-Vlaanderen was. En ik had dat gemist, dat schandelijke programma over dat monster.

En dus zet ik mijn queeste verder naar een goedkope teevee die in mijn kast past en ondertussen houd ik me nuttig bezig met boekskes bijvoorbeeld.

Milky-way

Als wij content zijn van iets, dan delen we dat graag, zo zijn we wel. Eerder liet ik u al weten dat er een winkeltje is in Temse dat me ten zeerste aanstaat, Milky-way. Het is wel geen winkeltje voor u, maar voor uw kinders, of indien u die niet heeft die van uw broer, zus, vriend of vriendin.

En nu zondag zijn ze ook open, omdat ze weten dat al die kindertjes een beetje proper moeten zijn voor het nieuwe schooljaar waarschijnlijk. Niet alleen is alles er aan -10 %, maar wie hieronder een reactie achterlaat maakt kans om een leuke T-shirt van Coq en Pâte te winnen.

Een onschuldige hand van één van mijn dochters of desnoods mijn lief, kiest de winnaar. Met de juiste code kun je dan je T-shirt ophalen in de winkel.

Je zou voor minder al eens reageren.

Hoppefeesten

 

U hoorde het al op de radio of zag de reclamespot op TV, zondag zijn het hoppefeesten in Poperinge. En voor de gelegenheid zullen Jean Blaute en Ray Cokes ook wat Hommelbier drinken. 

Wij kennen dat, die Hoppefeesten. We hebben al meermaals mee helpen kiezen wie de hopkoningin zou worden. We stonden al meermaals op tafels en zongen dat liedje van die schoenen die tatsen.  We hebben er ook al veel bier gedronken, natuurlijk. 

En daarom vinden we het dan ook niet zo erg dat we er dit keer niet bij zijn. 

Dit jaar vind je ons ook niet terug verkleed als 'piepauwtje'. Ook dat hebben we in het verleden genoeg gedaan. 

Maar laat dat je niet stoppen, ga maar kijken en proeven.

Wat denk je, is B veel veranderd de laatste 24 jaar?

Boekskesrubriek III

Waar viel mijn oog nu op toen ik vorige week om mijn gazet ging? Op niemand minder dan ons Valentina'ke. Het was inderdaad al even geleden maar nu was het tijd voor Tanja om na twee maand de stilte te doorbreken.  En natuurlijk dat ik dan weer mijn kleingeld bij elkaar sprokkelde om die Story te kopen. Helaas, ze is er niet schoner op geworden, die Valentina. Hoezeer moeder Tanja ook haar best doet met speldjes en een diadeem. Er bestaat zo een spreekwoord van een aap en een ring, weet je wel.

En ook helaas, ik weet nu nog altijd niet of Valentina's papa naast de pot pist, en of ik me moet ontfermen over het Valentinakind. 'Het is de immers de moeite niet daarover te spreken' dixit Tanja.

Gelukkig stond er nog iets anders in de Story, dat van die Burgemeester van Aalst die dan misschien in de pot pist, maar dan en plein public. Om één of andere reden heb ik dat ook gemist de voorbije weken en moest ik dat nu te weten komen via de Story. Wat is dat toch met die politiekers die op allerlei manieren willen bewijzen dat ze ook sex hebben. We.willen.het.echt.niet.weten, lieve politici.

Het was even zoeken naar de prijsvraag voor deze week maar ik heb er eentje gevonden. Wie is de trotse eigenaar van deze dubbele kin?

De winnaar krijgt zoals gewoonlijk de story toegestuurd en geloof me, de kin is in veel betere kwaliteit te bewonderen in het originele exemplaar.

Max Mobiel

Iedereen die in Gent ooit al eens  een fietsenzaak binnenstapte zal me geloven. Stap niet onvoorbereid binnen, maar maak je klaar voor een strijd.

Echter... vorige stapte ik helemaal verbouwereerd Max Mobiel buiten…

Want lieve lezers, ik heb iets goeds ontdekt.

Ik ontdekte een fietsenzaak ik Gent:

-       waar je binnen de minuut wordt onthaald

-       waar de groet zelfs zonder snauw gebeurt, maar met een vriendelijke lach

-       waar ze je niet zeggen dat je ten vroegste binnen een week je fiets mag komen halen, omdat je misschien dacht dat ze daar niets te doen hadden

-       waar ze zeggen dat ze goed op schema zitten en je de dag nadien al om je fiets mag komen

-       waar ze niet dreigen om je fiets buiten te zetten, als je er niet rap genoeg omkomt

-       waar ze je geen bonnetje meegeven met opschrift: onopgehaalde fietsen worden tot schroot herleid !!!!!!

-       waar je tegen een zacht prijsje een fiets kan huren, zo lang de herstellingen duren. Die huurfiets bolt 10 X beter dan de jouwe

-       waar werk mee gecreëerd wordt voor wie het moeilijker heeft op de arbeidsmarkt

Ik wou dit even met jullie delen, want goeie dingen moet je niet voor jezelf houden, maar niet teveel verder vertellen aub.

Joepie donderdag veggiedag

Dus wat zegt de boerenbond:

• Zeggen dat groenten gezond en duurzaam zijn, mag niet, want dan zeg je volgens hen dat vlees ongezond is.
• Bovendien is vlees gezond, een kind heeft dat elke dag nodig.
• Wetenschappelijke studies over dat vleesindustrie een grote ecologische voetafdruk heeft, kloppen niet, we moeten dat allemaal niet geloven.

Zouden die dat zelf nu echt allemaal geloven? Ze zouden zich beter 'vleesbond' noemen.

Maar ondertussen wel een heel lekker receptje voor een soort vleesbrood maar dan zonder vlees. Volgens de redenering van de Boerenbond is dat dan wel niet zo gezond, dus eet dan vooral een grote biefstuk de dag nadien.

Nodig:

2 el zonnebloemolie

3 el zonnebloempitten

3 el sesamzaad

gesnipperde ui

2 stengels bleekselderij, in stukjes

1 groene paprika, in stukjes

225 gemengde paddenstoelen

teentje geperst knoflook

een boterham of 7 verkruimeld

100g noten (kies maar)

50g rozijnen

een beetje sojasaus

gehakte gemberwortel

een ei

Doen

Bakblik invetten, keukenpapier inleggen en dan de zonnebloempitten en sesamzaad erin gooien.

In een pan ui, bleekselder, paprika, paddenstoelen en knoflook roerbakken tot de ui zacht is. Broodkruim, noten in een schaal doen, de warme dingen uit de pan erbij smijten en dan de rozijnen, de gember, de sojasaus. Alles binden met het ei en wat zout en peper toevoegen. Alles in het bakblik en 45 minuten in een voorverwarmde oven (180 graden).

Resultaat

Een broodje, dat ik altijd opdien met wat rijst en een pittige tomatensalsa.

Gebuisd

'Of ik AL kinderen had?' Zo begon het gesprek met iemand die ooit in de wiskundeles naast me zat en nu na 15 jaar toevallig mijn professionele pad kruiste.

Het was niet 'En anders, kindjes misschien?' Het was een  duidelijke vraag naar hoe goed ik het al gedaan had in dit leven en waar ik 'al' stond. Het was een vraag om nadien een score te kunnen geven aan mijn leven en het al dan niet als succesvol te beschouwen. En de kinderen, die zorgden zeker voor bonuspunten. Maar het was dus een neen.

Ik twijfelde even, ik kon antwoorden dat ik me al 10 jaar van hormonenkuur naar IVF-behandeling sleepte en al 21 miskramen en evenveel depressies achter de rug had. Maar ik deed het niet, ik ben altijd al hoffelijk geweest.

En toen werd er gecheckt of ik misschien op andere vlakken bonuspunten kon verdienen 'En... 'al' getrouwd?'

Maar helaas, opnieuw werd er niet gescoord. Ik voegde er zelfs aan toe dat ik zelfs geen lief had, wat me zeker enkele strafpunten zou opleveren. En toen kreeg ik als antwoord: 'Tjah, dan is het moeilijk om kindjes te hebben hé'.

Ik kreeg instant medelijden met zoveel naïviteit, had nu niemand het arme kind uitgelegd hoe kinders gemaakt worden?

En net toen ze zich omdraaide besefte ik dat ik wel had kunnen meedoen aan haar scorespelletje. De volgende vraag kwam net niet uit mijn mond:  'En...al gefrustreerd en ongelukkig?'

Boudewijnpark

Ik heb net een nieuwe vaste rubriek gecreëerd: de pretparkrubriek. Want éénmaal per jaar wil ik met mijn kinders naar een pretpark gaan. De belevenissen van vorig jaar in de Efteling kon u al lezen en dit jaar krijgt u een verslagje van.... het Boudewijnpark.

Want dan woon je ergens tussen Gent en Antwerpen en blijkt het dichtste pretpark... in Brugge te liggen. Mijn kinders hadden nog nooit van het woord pretpark gehoord en dus omschreef ik het als een grote kermis met dolfijnen.

Een betere beschrijving dan 'grote kermis' voor het Boudewijnpark, kun je echt niet vinden. Of toch, 'de grote kermis van de vergane glorie' misschien. Maar ik hou van vergane glorie en mijn kinders van kermissen dus vond ik het allemaal prima.

Draaimolens met vliegtuigjes die niet meer omhoog willen, de helft van de boksautootjes die aan de kant staat, hoempapamuziek die krakerig uit de bloemperkjes lijkt te schallen, ik vind het wel iets hebben. Een beetje zoals Oostende eigenlijk.

Maar het Boudewijnpark, dat zijn natuurlijk ook de dolfijnen en volgens mij is die show nog krak hetzelfde als toen ik in het vierde leerjaar zat. Nu ja, het is ook niet dat dolfijnen er slimmer op geworden zijn de laatste 20 jaar en nu meer kunstjes zouden kunnen.

Al was er nu wel iets anders, ik bleef me maar afvragen wat er zou gebeuren als ze die dolfijnen niet na elk sprongetje een vis toesmeten. Zouden ze dan agressief worden of gewoon kattenlam? En hoe meer ik het me afvroeg hoe zieliger ik het allemaal vond. Ik troostte mezelf met de gedachte dat dat Boudewijnpark eigenlijk pokkeduur is en dat ze zeker een deel investeerden in WWF-programma's om dolfijnen te redden.

"Maar neen", zei mijn lief, "dat geld gaat vooral naar antibiotica voor die dolfijnen omdat die zo zwak worden in die aquariums. En ook naar tranquillizers, want wist je dat dolfijnen in gevangenschap vaak zelfmoord plegen?".

Slik, wat was ons geld weer goed besteed.

Maar hoe doet een dolfijn dat eigenlijk, zelfmoord plegen? Zijn adem inhouden?

Katholieke Slinger Apen

Mijn dochter is gisteren naar de KSA geweest... en dat was raar, heel raar. Het was bijna absurd om het kind dat vreemde oranje sjaaltje aan te doen. Want de verwekkers van het kind dat zijn beide echte Scouts.  Zo van die scouts die op hun dertigste nog altijd straffe verhalen vertellen over die éne passage van die éne hindernissentocht op dat éne kamp.

Scouting dat was ook belangrijk in mijn leven, zonder scouts kon ik nu geen BBQ aansteken, macaronisaus maken en had ik waarschijnlijk zelfs geen blogassociate.

Maar het kind ging dus naar de KSA, omdat het buurmeisje en de vriendinnen naar de KSA gingen en omdat ze nog maar in het derde kleuter zit en de KSA de enige onverantwoorde jeugdbeweging is waar ze leiding geven op hun zestiende en kleuters van vijf toelaten.

We hebben ze niet zomaar laten gaan, we hebben  natuurlijk geïnformeerd of ze wel zal leren sjorren en of er tafelvuren gemaakt worden en of ze HUDO's hebben.  We kregen op alle vragen een positief antwoord... dus mocht ze gaan van haar ouders.

Maar toch, het blijft een beetje raar, dat lelijke oranje sjaaltje. Maar één ding staat vast, die belachelijke blauwe muts met oranje pompon zal nooit verder komen dan de gang.

No way... wat denken ze wel... die katholieke slingerapen.

Dolgedraaid

Deze morgen werd ik wakker met de stem van Gentse hoofdcommissaris Steven De Smet.

Ik dacht even dat ik een slaapje van 7 maand had gedaan en ik pardoes wakker werd op 1 april. Ik hoorde de man vol trots het volgende verkondigen:

"Iedereen is tegenwoordig in het bezit van een gsm. Een van die richtlijnen zou kunnen zijn dat leerlingen in geval van een incident de gsm op "stil" zetten. Als je op de vlucht bent voor een schutter en je je ergens verstopt, en ouders zouden dan beginnen te bellen, ja, dat zou natuurlijk zeer nadelig kunnen zijn."

Ben ik hier naïef of is er een reëel gevaar voor gekke schutters wanneer we baby's naar de crèche brengen? Of onze kinderen een goeie dag op school toewensen?

Moeten we hen ‘s morgens stevig vastpakken en toefluisteren: flink je best doen, voorzichtig met de fiets, al je boterhammen opeten, en… niet vergeten: je gsm op stil wanneer de dolgedraaide schutter de turnzaal binnenkomt…

Ik zou de kinderlijke fantasie van de commissaris in de kiem willen smoren met: ‘We leven niet in een cowboyfilm en dit is Amerika niet, en ga nu maar buiten spelen.’

De minsister van de toekomst, Pascal Smet zegt vandaag in De Morgen: ‘Ik pleit niet voor een  reduceren van onderwijs tot wat leerlingen plezierig vinden, maar integendeel een onderwijs dat prikkelt om te weten, en dat opvoedt tot een verantwoordelijke deelname aan de samenleving.’

Moet je weten wat te doen als er een man met een pistool voor je staat om te kunnen deelnemen aan de samenleving? Maakt dat iets uit wat je dan doet? Wat is trouwens de kans dat dat gebeurt? Ik ben nooit goed in statistiek geweest, maar ik vermoed dat er toch nog meer kans is om eens een win for life te winnen.

Kinderen en tieners opzadelen met (ir)reële angsten, maakt dat het deelnemen aan de samenleving niet nog moeilijker?

Zouden we ze niet beter leren hoe ze een ei kunnen bakken, een knoop aan naaien of een condoom om doen,…

Leren we ze niet beter hoe ze een gesprek met hun dementerende grootouders moeten aanknopen? Is statistisch gezien die kans niet veel groter, dat je op een dag met je mond vol tanden voor je pépé zit.

Minder levensbedreigend dat wel. Minder mediageniek dat ook. 

1 september

In de rubriek 'Wat doe ik mijn kinderen aan' heb ik vandaag weer de grenzen verlegd. 

Eigenlijk had ik die grens al enkele maanden geleden verlegd toen ik mijn oudste dochter samen met haar kleine zus  inschreef in een andere school. Het leek me een goed idee voor zowel dochter als moeder om vanaf 1 september het  ritueel naar school brengen drastisch in te korten. Geen gewacht meer aan rode lichten en  irritante gesloten spoorwegen, maar gewoon de straat oversteken volstaat immers vanaf vandaag. 

Een ander pluspunt is dat er geen chantage meer aan te pas zou komen bij het onderhandelen over het aantal keer dat het kleine schaap om vier uur de bus moet nemen naar de opvang. De kleuters kunnen gewoon op school blijven tot hun moeders gedaan hebben met werken, wat de moeheidsgraad 's avonds en het aantal tranen drastisch kan verlagen.

En het grootste pluspunt waren wel de juffen en het schoolbeleid, waarvan ik overtuigd was dat het mijn dochters ook wel zou aanstaan. Zo gaat dat nu eenmaal met kleine kinders die een moeder hebben, die moeder beslist voor hen.

Het feit dat de school in kwestie een 'concentratieschool' was, nam ik erbij. Ik zou liegen als ik zeg dat ik zo ruimdenkend en tolerant en blablabla was, dat dat net de reden was om voor die school te kiezen,... maar het leek me nu ook weer geen nadeel.

Tot zover de mening van de moeder.

Vanavond vroeg mijn dochter me of ze alstublieieieieft weer naar haar oude school mocht, want daar heeft ze  vriendinnen en in die nieuwe school niet en die kan ze ook niet maken want ze babbelen allemaal met elkaar in een taal die ze toch niet begrijpt.

Slik.